"Namida no rigureto
Egao kara koboreta
Natsui iruno machi
Kagayaku kara
Sayonara no kawarini
Chiisaku unazuite
Bokutachi wa aruki hajimeru"
"Kau jangan kacau amira lagi, kau faham! sekarang dia kekasih aku. Dia bukan kekasih kau lagi!" Hasan memarahi Adnan. Amira hanya melihat sahaja perbuatan Hasan menarik kolar baju Adnan tanpa ada perasaan untuk meleraikan pergaduhan itu.
"Kau ingat baik-baik amaran aku ini" selesai berbicara Hasan melepaskan penumbuk ke pipi adnan.
Adnan jatuh terduduk di pingir dinding menangis bersama hujan malam. Amira berlari mendapatkan Hasan tanpa memandang ke arah adnan lagi. Hati Amira puas melihat Adnan menangis.
Air mata adnan mengalir deras walaupun wajah adnan cuba tersenyum.
"sampai hati kau amira, aku mencintai kau sepenuh hati tapi kau.. kau curang amira" dalam tangis adnan berbicara.
seketika dahulu..
"Amira, aku rasa tak lengkap hidup tanpa kau. urhmmm.. kau jadi isteri aku boleh?" adnan merenung mata amira menungu jawapan.
"hahaha,kau ni dah kenapa adnan? jangan buat lawak lah" Amira mula ketawa mendengar soalan Adnan. "kau nak nikah dengan aku ke?mampu ke kau tu nak tangung aku?"
"kita belajar lagi kan,nanti dah kerja aku masuk lah pinang kau."
"kau pasti ke boleh buat?"
"aku janji akan masuk pinang kau,selepas aku dapat kerja dan rumah"
"okay, aku tengop aje..tapi aku tak janji lah"
"kenapa tak boleh berjanji?"adnan sudah muskil
"tiada alasan,kau cintakan aku ke?"
"i love you"
"boleh percaya ke kata kau tu?" tanya amira tanpa perduli perasaan adnan.